Τίποτε
. Ούτε
χρυσάφι ,
ούτε της
γης
τις μύριες
πόλεις ,
ούτε τον
πλούτο των
Θηβών που
ιστορεί
ο Όμηρος
δεν θέλω .
Το
ποτηράκι
μου μονάχα
στρογγυλό
και να
αναβλύζει
μέσα του
κρασί ,
τα χείλη μου
στο νάμα να
δροσίζονται
το αέναο .
Παρέα μου να
τραγουδάνε
οι
αγαπημένοι ,
και
να πίνουν ,
κι άνδρες
πολλοί στ'
αμπέλια να
δουλεύουν .
τέτοιος ο
όλβος που
ποθώ .
Κρατώντας το
ποτήρι μου ,
δυάρα δεν
δίνω για τους
προύχοντες
και για τον
πλούτο τους .
Μακεδονίου
Υπάτου
6ου αιώνα μ.χ.
|